مشکل نوردهی این است که چرا وقتی می‌خواهید گم شوید، نقشه می‌خواهید؟ از دیپالی گوپتا در نزدیکی آغاز ایالات متحده در مقابل گوپتا می پرسد.
مطمئناً در چندین نقطه از این تولید خارق‌العاده پدر دیپالی و رئیس سابق شرکت مشاوره جهانی مک‌کینزی و شرکت، راجات گوپتا، که به‌خاطر تجارت داخلی محاکمه و محکوم می‌شود، احساس از دست دادن وجود دارد. آنچه به عنوان “تراژدی موسیقی” نامیده می شود، به مدت سه ساعت سعی می کند از محاکمه راجات به عنوان سکوی پرشی دراماتیک برای موضوعات دیگر استفاده کند: تعهد غیرارادی دیپلی به بخش روانپزشکی، میراث پدربزرگش (یک مبارز آزادی و روزنامه نگار) و تعصبات تجارت. خبرنگاران
زمانی که دیپلی به عنوان مقدمه به ما می گوید: «من در حال نوشتن یک نمایشنامه و درخواست هستم، بلافاصله سردرگمی ایجاد می شود. جذابیت یک اجراست. من به انسانیت شما متوسلم من به شما متوسلم من سعی می کنم انسانیت شما را جذاب جلوه دهم.” خط آخر ما را از پا می اندازد: چرا ما انسانیتی که باید در چیزی جذاب پوشیده شود؟
این سوال هرگز پاسخ داده نمی شود. و سردرگمی در سراسر نمایشنامه حاکم است. اگرچه بر اساس یک آزمایش واقعی، شخصیت شخصیت ها فرو می ریزد یا به شکل دیگری بی ثبات می شود. برای مثال، آرتی گولاپودی، نقش هر سه خواهر بزرگ دیپالی را بازی می‌کند که عمدتاً از نظر درجه سختی متفاوت هستند. برای پیچیده تر کردن مسائل، دیپلی هر یک از آنها را “دیدی” خطاب می کند، به نشانه احترام، زیرا نمی توان تشخیص داد که او در کنار کدام خواهر هنگام تماشای دادگاه پدرشان نشسته است.
همانطور که موزیکال از موضوعی به موضوع دیگر می رود – نمایش به کارگردانی کیتلین سالیوان، از چیزهای غیر منتظره دریا زده است – او دائماً قضاوت درباره پدرش را به تعویق می اندازد. با بزرگترین سوال حل نشده تمام می شود: آیا راجات گوپتا “آدم خوبی” است یا نه. هیئت داوران تا آن زمان حاضر نشده اند، اما دیپلی، ترانه سرا و مجری، از ما می خواهد در این مورد تجدید نظر کنیم. همانطور که او در مورد نقشه هند می خواند، “مرزهای ما چقدر منعطف هستند، مرزهای ما چقدر نفوذپذیر هستند”، او می تواند ماهیت بی حد و مرز نه تنها وجود خود، بلکه پدرش را ستایش کند و ما را تشویق کند که آن را متعلق به خودش بدانیم. . موجودی معصوم
از نظر ژانر هم نمایش با خودش می جنگد. با وجود اینکه به عنوان یک تراژدی موسیقایی ارائه می شود، تلاش می کند تا به یکی از آن چیزها تبدیل شود. هیچ‌کدام از آهنگ‌ها به‌ویژه خاطره‌انگیز نبودند، و بسیاری از آهنگ‌ها می‌توانستند با خیال راحت حذف شوند، از جمله یک دونوازی احمقانه درباره SweeTarts که توسط Deepali و یکی از خواهرانش خوانده شده بود.
تمایل گوپتا به پرخاشگری به سادگی از موضوع اصلی منحرف می شود و همه چیز را پیچیده تر و پیچیده تر می کند. در پایان، نمایش بین حذف و ادای احترام، بین اندیشیدن به آنچه که یک دختر از اعتقادات پدرش به ارث خواهد برد و دادن فضایی به پدرسالار، به هر دو معنای کلمه، برای گفتن داستانش، گیر کرده است. “گوپتا” بدون شک از یک نقشه سود می برد، اما بیشتر از یک قطب نما.
ایالات متحده در برابر گوپتا
تا 28 نوامبر جک، بروکلین؛ jackny.org. زمان کار: 3 ساعت.
این بررسی توسط Critical Minded پشتیبانی می‌شود، ابتکاری برای سرمایه‌گذاری روی کار منتقدان فرهنگی که از نظر تاریخی کمتر معرفی شده‌اند.
