دقیقاً چه چیزی باعث این تغییرات می شود؟
حقیقت این است که هیچ کس به طور قطع نمی داند. لوئیس دی لسیا، استاد روانپزشکی و علوم رفتاری در دانشگاه استنفورد، می گوید: «ما تازه شروع به درک این موضوع کرده ایم که چرا همه این اتفاقات رخ می دهد.
یک توضیح ممکن است مربوط به پیری مغز باشد. در مطالعه ای که در ماه فوریه منتشر شد، دکتر. د لیسیا و تیمش دریافتند که دسته خاصی از نورون‌های مسئول بیداری در موش‌های مسن بیش از حد تحریک می‌شوند و چرخه خواب آنها را مختل می‌کنند. او گفت که این تغییر “احتمالاً برای انسان ها نیز اتفاق می افتد”، زیرا بخشی از مغز که خواب موش ها را تنظیم می کند، به نام هیپوتالاموس، شبیه به مغز انسان است. (بسیاری از مطالعات خواب به دلایل عملی و اخلاقی بر روی موش ها انجام می شود.) محققان همچنین دریافته اند که هسته سوپراکیاسماتیک، ناحیه دیگری از مغز که ریتم شبانه روزی بدن را تنظیم می کند، در موش ها با افزایش سن بدتر می شود. این منجر به اختلالات خواب، از جمله مشکل در به خواب رفتن در زمان های منظم می شود.
آدام اسپیرا، پروفسور و محقق خواب در دانشکده بهداشت عمومی جان هاپکینز بلومبرگ، گفت: برخی تغییرات سبک زندگی می تواند منجر به اختلال خواب در آینده نیز شود. با بازنشستگی افراد، روزهایشان ساختارمند و معمولی تر می شود. آنها ممکن است دیرتر از خواب بیدار شوند یا در طول روز چرت بزنند، که می تواند خوابیدن در شب را سخت تر کند و یک چرخه معیوب ایجاد کند.
محققان همچنین بین افسردگی، تنهایی، غم از دست دادن عزیزان و کم خوابی در افراد مسن ارتباط پیدا کرده اند. و در یک مطالعه در سال 2014، دکتر. اسپیرا به این نتیجه رسید که افراد مسن‌تری که با برخی فعالیت‌ها یا کارهای خانگی مانند لباس‌شویی، خرید مواد غذایی، ملاقات با دوستان یا پیاده‌روی دست و پنجه نرم می‌کنند، نسبت به افراد مسن‌تری که قادر به شرکت در آن فعالیت‌ها بودند، بیشتر احتمال دارد علائم بی‌خوابی را گزارش کنند.
برای زنان، گرگرفتگی، تعریق شبانه و میزان بالاتر افسردگی، اضطراب و استرس – علائم رایج گذار یائسگی – نیز با خواب ضعیف مرتبط است. اما محققان هنوز دقیقاً مطمئن نیستند که چرا این علائم قبل از یائسگی ممکن است در برخی از زنان شدیدتر و مکرر باشد و بهترین راه حل برای آنها چیست.
