مورین لی لنکر در اینترتینمنت ویکلی فیلم جدید «Saltburn» را بررسی کرد، داستانی درباره وسواس جنسی که در میان طبقه بالای بریتانیا اتفاق می‌افتد: «اگر از نسخه‌ای از «Brideshead Revisited» یک دسته کوکاکولا بسازید، می‌توانید «Saltburn» را تقریبی کنید. “تجربه مشاهده.” (جک کیگان، آکسفورد، اوهایو)
در روزنامه تایمز، چارلز بلو بی میلی بسیاری از مخالفان سیاسی ترامپ را برای صحبت درباره اتهامات وی زیر سوال برد: «این ایده سکوت شرافتمندانه سابقه سیاسی طولانی دارد، اما فایده و کارایی آن در شرایط مدرن نامشخص است. این کمی شبیه نوستالژی «روزهای شاد» در واقعیت «مردگان متحرک» است.» (لارنس برمن، وستفیلد، نیوجرسی و باب تریگ، سن آنسلمو، کالیفرنیا، در میان دیگران)
همچنین در تایمز، متیو فوترمن به قدرت بن شلتون 20 ساله، جوانترین آمریکایی که پس از اندی رادیک در سال 2003 به نیمه نهایی اوپن ایالات متحده رسید، ادای احترام کرد: «راکت شلتون صدای خاصی دارد. او فقط این روزها می تواند این کار را انجام دهد که او و کارلوس آلکاراز شماره 1 جهان وارد یک سرویس یا شوت شوند. این مانند ضربات آشنای سیم نیست که به یک توپ نمدی برخورد می کند، بلکه بیشتر شبیه یک پتک است که به یک سنبله روی کراوات راه آهن برخورد می کند.” (پاتریشیا هویت، منهتن)
جمل بوئی پیامد تهدیدهای جمهوری خواهان ویسکانسین برای استیضاح یک دموکرات را که فقط در دادگاه عالی ایالت داشت دنبال کرد: «در غیاب مقررات ملی – و در پس زمینه دادگاه عالی فدرال که در بهترین حالت بی تفاوت است. در مورد حق رای، دولت‌ها موظفند به آزمایشگاه‌های خودکامگی و همچنین آزمایشگاه‌های دموکراسی تبدیل شوند.» (رابرت داش، وست لین، اور.)
و مورین داود دوستش جیمی بافت را تحسین کرد: “وقتی جوان بود، Life Aquatic را پیدا کرد و جادوی خود را از آن ساخت و کی وست را پایتخت مارگاریتاویل کرد. او بیهوده به آنجا نرفت. او یک امپراتوری میلیارد دلاری را با تکان نمک بنا کرد.” (کلیف سیکساس از پارک الموود، نیوجرسی و سوفی کنت از مامارونک، نیویورک)
