نه شرمنده بدون غم و اندوه. طلاق یعنی زمان مهمانی در موریتانی است.

هنرمند حنا بر روی دست مشتری خود خم شد و به گوشی هوشمند نگاه کرد تا جزئیات دقیق الگوی انتخاب شده توسط مشتری خود را بدست آورد.

زن جوان، ایسلخه جیلانی، زیر تکه‌ای از ماه درخشان، با زرق و برق روی یک حصیر نشسته بود و مراقب بود که حنای خیس روی پوستش مانند شب عروسی‌اش لکه نگیرد.

اما او ازدواج نمی کرد. داشت طلاق می گرفت روز بعد جشن طلاق او بود.

خانم های متاهل توجه شما – دخترم ایسلکه الان طلاق گرفته است! ام‌اس. مادر جیلانی مردم شهر را صدا زد، سه بار غر زد و بر یک سینی پلاستیکی وارونه طبل زد. سپس او این اطمینان سنتی را اضافه کرد که ازدواج کم و بیش دوستانه به پایان رسیده است: “او زنده است، و سابقش هم همینطور.”

ام‌اس. جیلانی خندید و به گوشیش نگاه کرد. او مشغول پست کردن تصاویر حنا در اسنپ چت بود – نسخه مدرن اعلامیه طلاق.

طلاق در بسیاری از فرهنگ ها شرم آور است و ننگ عمیقی به همراه دارد. اما در موریتانی، این نه تنها عادی است، بلکه حتی به عنوان دلیلی برای جشن گرفتن و انتشار این خبر که زن یک بار دیگر برای ازدواج در دسترس است، تلقی می شود. قرن هاست که زنان برای خوردن، آواز خواندن و رقصیدن در جشن های طلاق یکدیگر گرد هم آمده اند. اکنون این رسم برای نسل سلفی با کیک های نوشته شده و مونتاژ رسانه های اجتماعی و همچنین غذاها و موسیقی سنتی در حال به روز رسانی است.

در این کشور تقریباً 100 درصد مسلمان، طلاق مکرر است. بسیاری از مردم از طریق پنج تا 10 ازدواج، و برخی از آنها به 20 ازدواج کرده اند.

برخی از محققان می گویند این کشور بالاترین میزان طلاق را در جهان دارد، اگرچه داده های قابل اعتماد کمی از موریتانی وجود دارد، تا حدی به این دلیل که توافقات طلاق در آنجا اغلب شفاهی است و مستند نیست.

به گفته نجوا الکتاب، یک جامعه شناس که زنان در جامعه موریتانی را مورد مطالعه قرار می دهد، طلاق در این کشور بسیار رایج است، تا حدی به این دلیل که اکثریت جامعه مور “گرایش های مادرسالاری” قوی را از اجداد بربر خود به ارث برده اند. جشن های طلاق راهی برای جوامع عشایری کشور برای انتشار خبر وضعیت یک زن بود. او گفت که در مقایسه با سایر کشورهای مسلمان، زنان در موریتانی کاملاً آزاد هستند و حتی می توانند آنچه را که او «حرفه زناشویی» می نامد دنبال کنند.

خانم “زن جوان و مطلقه مشکلی ندارد.” الکتاب گفت و افزود که زنان مطلقه به عنوان افراد با تجربه و در نتیجه مطلوب دیده می شوند. طلاق حتی می تواند ارزش زنان را افزایش دهد».

همانطور که خانم جیلانی با دقت ملافه‌اش را مرتب کرد – پارچه‌ای بلند دور موها و بدنش پیچیده بود، سفید روشنش برای برجسته کردن حنای تیره انتخاب شده بود – مادرش، سالکا بلاله، قدم‌های زیادی در حیاط خانواده رد کرد و دست‌هایش را روی هم گذاشت و برای عکس‌هایی که قرار بود برای پوسترهای کمپین تبلیغاتی شود، ژست گرفت.

ام‌اس. بلاله نیز در جوانی طلاق گرفته بود، داروساز شده بود و هرگز دوباره ازدواج نکرد. اکنون، او می‌خواست اولین نماینده زن مجلس ملی اوادان شود، شهر بالای تپه آن‌ها با چند هزار نفر که در خانه‌های سنگی ساده در کنار یک شهر ویران 900 ساله زندگی می‌کنند.

طلاق دلیل خانم بلال می توانست هر کدام از اینها را انجام دهد. او در جوانی ازدواج کرده بود، قبل از اینکه بتواند رویای خود را برای پزشک شدن دنبال کند، و وقتی گفت که فهمید شوهرش زنان دیگری را می بیند، طلاق گرفت. او گفت که شوهر سابقش، که از آن زمان درگذشت، خواستار بازگشت او شد، اما او نپذیرفت، بنابراین او از نظر مالی با او قطع رابطه کرد، در ابتدا چیزی به او نداد، و سپس فقط 30 دلار در ماه برای بزرگ کردن پنج فرزندشان.

در نیاز شدید به پول، خانم بلاله فروشگاهی باز کرد و در نهایت به اندازه کافی درآمد داشت تا بتواند خود را در مدرسه بگذراند. سال گذشته بیمارستان جدیدی در اوادان افتتاح شد و در اوایل 60 سالگی، سرانجام در رشته پزشکی شغلی پیدا کرد.

تجربه دخترانش بسیار متفاوت بود. ام‌اس. جیلانی خیلی دیرتر، در 29 سالگی ازدواج کرد و زیدوبای 28 ساله، تا کنون تمام پیشنهادات ازدواج خود را رد کرده بود و ترجیح می داد درس بخواند و یک سری دوره های کارآموزی را انجام دهد.

بسیاری از زنان متوجه می‌شوند که طلاق به آنها آزادی‌هایی می‌دهد که قبل یا در حین ازدواج، به‌ویژه ازدواج اول، هرگز آرزوی آن را نداشتند. تمایل موریتانیایی ها به طلاق – که بسیار مدرن به نظر می رسد – با شیوه های بسیار سنتی در مورد ازدواج اول همزیستی دارد. معمول است که والدین خودشان داماد را انتخاب می کنند و دخترانشان را زمانی که هنوز جوان هستند ازدواج می کنند – بیش از یک سوم دختران در سن 18 سالگی ازدواج می کنند – که این امکان را برای زنان فراهم می کند که انتخاب کمی در شریک زندگی خود داشته باشند.

هنگامی که یکی دیگر از ساکنان اوادان، Lakwailia Rweijil، برای اولین بار در نوجوانی ازدواج کرد، پدرش مراسم عروسی را بدون اطلاع او برگزار کرد و پس از آن به او اطلاع داد.

طولی نکشید که از آن شوهر طلاق گرفت. اما او در بیش از دو دهه پس از آن بارها و بارها ازدواج کرده است.

ام‌اس. روئیجیل برای هیچ یک از شش شوهرش چاره ای نداشت و در نتیجه گفت: «من مردم را در اعماق قلبم قرار نمی دهم. وقتی می آیند، می آیند. وقتی می‌روند، می‌روند».

اما او توانسته انتخاب کند که چه کسی را طلاق دهد. زنان می توانند در موریتانی تحت شرایطی قانونی طلاق را آغاز کنند، و اگرچه معمولاً مردان هستند که از نظر فنی این کار را انجام می دهند، اغلب با اصرار زنان است.

زنان معمولاً برای حضانت فرزندان پس از طلاق بر مردان اولویت دارند. اگرچه مردان از نظر قانونی مسئول پرداخت هزینه نفقه فرزندان خود هستند، اما اجرای کمی وجود دارد و زنان اغلب بار مالی را به دوش می کشند.

خانم می‌گوید: اگرچه بسیاری از زنان هرگز قصد طلاق ندارند، اما اگر این اتفاق بیفتد، مهاجرت برای آنها راحت‌تر از بسیاری از کشورهای دیگر است. الکتاب، جامعه شناس، زیرا جامعه به جای محکوم کردن آنها از آنها حمایت می کند. او گفت: «آنها کار را بسیار ساده می کنند، ورق زدن آسان تر است.

و یکی از راه هایی که حلقه زن نشان می دهد که حمایت می شود، مهمانی هاست.

ام‌اس. جیلانی گفت که طلاق گرفته است زیرا شوهرش بیش از حد حسادت می‌کرد و حتی گاهی اجازه نمی‌داد بیرون برود. او باید سه ماه صبر می کرد تا طلاق نهایی شود و جشن طلاق خود را برگزار کند، فاصله ای که برای اطمینان از باردار نبودن زن لازم است. اگر او باشد، زن و شوهر معمولا تا زمان تولد کودک صبر می کنند.

در روز جشن طلاق، خانم. جیلانی همانطور که از یوتیوب آموخته بود، فونداسیون روی گونه هایش کشید و ابروهای تیره اش را با رنگ طلایی برجسته کرد.

در حالی که خود را در حجابی از نیلی عمیق می‌پیچید، از جلوی در بیرون آمد و برای مهمانی به میزبانی یکی از دوستان مادرش در اتاق نشیمن خانه سنگی ساده‌اش رفت.

زنان خرما را در خامه کنسرو شده فرو کردند. گوشت شتر و پیاز را با تکه های نان برداشتند. سپس مشت‌های برنج را از یک بشقاب معمولی خوردند و در حین صحبت آنها را به صورت توپ در کف دست‌هایشان درآوردند. پسران کوچک خمیده بودند و از طریق پنجره های باز، که در اوادان در سطح خیابان شنی قرار دارند، به مهمانی پر سر و صدا نگاه می کردند.

زنان بیشتری رسیدند و آواز شروع شد. زنانی که طلاق‌های زیادی را می‌شناختند و در بسیاری از جشن‌های طلاق شرکت می‌کردند، عاشقانه می‌خواندند، و سپس از حضرت محمد (ص) می‌خواندند – موسیقی دسر تند، دریفت، گاهی غم‌انگیز، تنها با طبل و کف زدن.

موریتانی، سرزمین عشایر، شترها و مناظر خالی ماه مانند، گاهی اوقات سرزمین میلیون ها شاعر نامیده می شود. و حتی طلاق هم شاعرانه است.

الهاد ولد براهیم، ​​استاد مردم شناسی فرهنگی در دانشگاه نواکشوت، می گوید: «شعرهای زیادی در مورد اغوای زنان مطلقه وجود دارد. او خاطرنشان کرد که این در تضاد شدید با بسیاری از کشورهای جهان اسلام، از جمله همسایگان نزدیک موریتانی مانند مراکش است، جایی که به گفته او، انگ اجتماعی آنقدر قوی است که “طلاق یک زن مرگ است.”

شعر امروز با موضوع طلاق، Mr. ولد ابراهیم گفت، بیشتر بصری است و از طریق رسانه های اجتماعی منتقل می شود.

او گفت: «اسنپ چت شعار جدید است.

مادر خواهرها از راه رسید و روی فرش نزدیک خانم به زمین افتاد. جیلانی که بیشتر اوقات مهمانی خود را با تلفن خود، پیام رسانی و ارسال عکس های سلفی گذرانده بود. مهمانی شروع به تعطیلی کرد.

ام‌اس. بلاله به دختر بزرگش نگاه کرد. او گفت: «او فقط به ازدواج و مردان علاقه دارد. وقتی هم سن او بودم، از قبل به سیاست علاقه داشتم.»

ام‌اس. بلاله از روی فرش بلند شد. اگر خانم جیلانی از موقعیت خود به عنوان یک زن مطلقه برای پیشرفت شغلی و ایجاد استقلال خود استفاده نمی کند، سپس خانم. بلاله روی استفاده از خودش تمرکز می کرد. او از در بیرون رفت و به سمت آشپزخانه رفت، جایی که از برخی رای دهندگان احتمالی برای انتخابات آینده جاسوسی کرده بود.

او گفت: «من برای کسب رای پیش جوانان می روم.