خانم. دفتر هالند از اظهار نظر در مورد اعلامیه موزه پی بادی خودداری کرد.
ائتلاف ملی شفای مدرسه شبانه روزی بومیان آمریکا در بیانیه ای اعلام کرد که به «بستگان ما در غم و اندوه به خاطر افشاگری ناراحت کننده» از موزه پیوست و آن را یادآوری دیگری از «تاریخ نژادپرستانه و استعماری» خواند که مستقیماً به موسساتی مانند دانشگاه هاروارد منتفع شده است. “
ائتلاف گفت: «در حالی که ما اذعان داریم که عذرخواهی و تعهد موزه پی بادی برای بازگرداندن این مواد به اقوام و ملت‌های قبیله‌ای خود اولین گام اساسی است.» «ما باید شاهد پاسخ‌های معنادار، فوری و مداوم به مجموعه‌های استخراج‌کننده و غیرانسانی باشیم. شیوه‌هایی که معمولاً در علوم مردم‌شناسی، باستان‌شناسی و موزه‌ای دیده می‌شود.»
موزه در وب‌سایت خود اذعان می‌کند که «تاریخ پیچیده و گاه دشواری» دارد، اما می‌گوید که «امروز ما بر اساس اصول اخلاقی خود هدایت می‌شویم».
شانون اولافلین، مدیر اجرایی انجمن در امور سرخپوستان آمریکا، در بیانیه‌ای گفت که موزه پی بادی «بار را بر دوش کشورهای بومی گذاشته است تا کار درخواست بازگرداندن» نمونه‌های مو را انجام دهند و تأکید کرد که کودکان بومی به اندازه کافی بزرگ نبودند که در زمان بردن رضایت خود را بدهند.
روزنامه دانشجویی The Harvard Crimson گزارش داد که سال گذشته، رئیس دانشگاه هاروارد، لارنس اس بیکو، اعلام کرد که موزه پی بادی بقایای بیش از 12 نفر را در مجموعه خود دارد که ممکن است به بردگی گرفته شده باشند. Crimson در ماه ژوئن گزارش داد که پیش نویس گزارشی را به دست آورده است که از دانشگاه خواسته شده بود بقایای 7000 بومیان آمریکایی را که در مجموعه موزه هایش بودند بازگرداند.
آقای. لوپز-کارمن، دانشجوی پزشکی، گفت که در حالی که یادگیری در مورد مجموعه نمونه مو بسیار دلخراش بود، از تلاش هاروارد برای جبران گذشته خود قدردانی کرد. او گفت که امیدوار است با بازگشت ها “به شیوه ای حساس” رسیدگی شود.
او گفت: «برخی از این افراد ممکن است هنوز بیرون باشند و موهایشان را گرفته باشند. “این کمی مرا آزار می دهد.”
ایزابلا گرولون پاز گزارش کمک کرد
