جدای از قبض چشمگیر برق، این یک انتخاب صحنه‌ای است که در ابتدا شگفت‌انگیز است، اما در طول نمایش سه ساعته بازدهی کم‌تری را ارائه می‌دهد. شاید به دلیل نیازهای تور، از آنجایی که “Starmania” در سال آینده در سراسر فرانسه، بلژیک و سوئیس اجرا خواهد شد، دکورهای امانوئل فاور نسبتاً کم است. سازه‌ای چرخان و برج‌مانند متمایزترین عنصر است و هنگام نمایندگی نازیلند، کلوپ شبانه‌ای که جانویر منتظر نتایج انتخابات است، مؤثر است.
برگر و پلاموندون دنیایی غیر محتمل غنی را خلق کردند و جای تصور وجود داشت که Monopolis – شهری پر از آسمان خراش ها و تونل های زیرزمینی – چه احساسی دارد. با این حال، حتی کافه زیرزمینی، که ماری ژان پیشخدمت آن به عنوان راوی داستان عمل می کند، فضایی شبه خالی است.
با این حال، ستاره واقعی “Starmania” موسیقی است. نه تنها هر یک از هشت نقش اصلی حداقل یک نوبت انفرادی آکروباتیک آوازی دارند، بلکه بیشتر مخاطبان هنوز هم بافت و عبارت دقیق اجراکنندگان گذشته را در ذهن دارند. فرانس گال، خواننده سرشناس فرانسوی، با اشاره به بازیگران دهه 1970، در یک صحنه در یک هولوگرام ظاهر می شود.
شبح گال مانند بسیاری از آهنگ ها مورد تشویق قرار گرفت – نه زمانی که آنها تمام شدند، بلکه به محض شنیدن اولین کلمات. حداقل ده ها بار در طول شب اول، گروه شش نفره و خوانندگان تعدادی را شروع کردند، اما با فریادهای شادی غرق شدند. «Starmania» به‌جای یک محصول جدید، اغلب شبیه یک سفر جمعی به مسیر حافظه است، که بر لایه‌های احساساتی که در طول دهه‌ها انباشته شده‌اند ضربه می‌زند.
وزن انتظارات باید دلهره آور باشد، اما گروه بزرگ خوانندگان از فرانسه و کانادا به طرز درخشانی نترس بودند. (نابخشودنی است که نام آنها در هیچ کجای تئاتر یا در وب سایت تولید ذکر نشده است.) دیوید لاتولیپ از رفتارهای شرور وحشیانه در نقش ژانویر اجتناب کرد و بازی فوق العاده ای در جام ماگالی (معروف به ماگ) داشت که عمق خسته کننده ای را به نقش می بخشد. از استلا اسپات لایت، بازیگر زن شکسته، ژانویر به دنبال همسرش است.
استلا برخی از جذاب ترین و دلخراش ترین اعداد را به دست می آورد که با «خداحافظی یک سمبل جنسی» شروع می شود، که آسیب سلامت روانی را که به عنوان یک بازیگر جوان به عنوان یک بازیگر جوان به چشم می خورد، آشکار می کند. فرقه سلبریتی و جنبه تاریک تر آن، موضوع اصلی طرح است. در موزیکال، “Starmania” نام یک برنامه تلویزیونی است که نوید شهرت آنی را به عده ای خوش شانس می دهد. زیگی (آدرین فروت)، یک فروشنده رکورد، در آن دام می افتد و دوست خود ماری-ژان را رها می کند تا با جانویر به دنبال موفقیت باشد.
جولی و تیمش به عنوان Marie-Jeanne، یک بازیگر غیردودویی را انتخاب کردند که از ضمایر مذکر به نام Alex Montembault استفاده می کند. او قلب و روح نمایش است، با سادگی کم گفته ای که در تضاد با شخصیت های پر زرق و برق است، مانند مانه-میریام باغداساریان، که انرژی ترسناکی را به شخصیت سیال جنسی سعدیا، ستاره سیاه پوستی که به عنوان یک تراورست توصیف می شود، می آورد.
