فرارو- چاند سال پش، «Carlos A. زیست شناس لاسو زمانی که این کرم به ظاهر عجیب را با میکروسکوپ بررسی کرد، آزمایشی دوگانه انجام داد. او فکر می کرد که این شی احتمالاً می تواند “ریشه یک گیاه، ساقه یک گیاه یا موجودات ناشناخته دیگری باشد.” در طول شیوع کووید-19، او نمونه خود را برای یک متخصص فرستاد. چند ماه بعد، “ماریو لندنو” از دانشگاه آنتیوکیا در کلمبیا این کشف را تأیید کرد: آنچه کشف شد کرم آب شیرین از اعماق رودخانه اورینوکو بود، رودخانه ای به طول 2735 کیلومتر که بخش هایی از رودخانه را تشکیل می دهد. مرز بین ونزوئلا و کلمبیا.
به روگول فرارو به نقل از علی پایس، لاسو می‌گوید: «گونه‌های آب شیرین معمولاً در نزدیکی ساحل یافت می‌شوند. قابل ذکر است که من این کرم ها را در آب های عمیق در فاصله بیش از 965 کیلومتری اقیانوس پیدا کردم. نکته دیگری که توجه زیست شناس را به خود جلب کرد این بود که کرم ها به بافت نرم چسبیده بودند. طبق فرضیه «کند»، این ترتیب بیانگر رابطه بین این دو حیوان است.
لاسو که اهل مادرید است، تقریباً 12 سال در آمریکای لاتین کار کرده است و برای مطالعه تنوع آبزیان و منابع هیدروبیولوژیکی در دهانه اورینوکو، نظرسنجی انجام داده است. او در پورتو کارنو، کلمبیا مستقر است.
این محقق که با موسسه هومبولت در بوگوتای کلمبیا کار می کند، می گوید: ما در فصل خشک از ژانویه تا آوریل که سطح رودخانه از 9 متر تجاوز نمی کند، شیرجه می زنیم.
لاسو و لندن معتقدند که این نمونه هنوز برای جامعه علمی شناخته شده نیست و مربوط به جنس Manayunkia از خانواده Sabellidae است. آنها معتقدند حشرات حامل کرم موجود در ماهی هایی مانند سالمون موضوع مهمی برای صنعت آبزی پروری است. همچنین آنها بر این باورند که علاوه بر ظرفیت به دام انداختن فرشتگان، این کرم می تواند دلیلی برای توتای دریایی باشد که در مناطق آمازون و اورینوکو به وجود آمده است.
برخی از نظریه‌های علمی که به شدت مورد بحث قرار گرفته‌اند نشان می‌دهند که یک دریای عریض و کم‌عمق ممکن است برای میلیون‌ها سال بخش‌های وسیعی از آمریکای جنوبی، از جمله حوضه آمازون و اورینوکو را پوشش داده باشد. بر اساس نتایج این مطالعه که در سال 2017 در مجله Science Advances منتشر شد، دریای کارائیب مناطق آب شیرینی که ونزوئلا و کلمبیا امروزی را تشکیل می‌دهند در دو مکان مختلف در طول میوسن (اولین دوره زمین‌شناسی) زیر آب فرو برد. نتیجه این مطالعه توسعه و پراکندگی حیوانات در منطقه را توضیح می دهد.
مانند آمازون، اورینوکو که می تواند به عمق بیش از 91 متر برسد، در معرض تغییراتی در اکوسیستم خود قرار گرفت که باعث شد برخی از گونه ها منقرض شوند و برخی دیگر از طریق سازگاری با شرایط جدید زنده بمانند. لاسو توضیح می دهد که این پدیده در حال حاضر در ماهی قزل آلای دریایی یا ماهیان آب شیرین که اجدادشان در این رودخانه ها کشف شده اند مشهود است.
یکی از ویژگی هایی که اکوسیستم اورینوکو را با بیش از 1650 ماهی که تاکنون شناسایی شده متمایز می کند، تنوع شگفت انگیز زندگی آن است. به گفته لاسو، هر بار که در این منطقه جستجو می شود، چیز جدیدی کشف می شود. وی می افزاید: یافتن موجودات ناشناخته در محیط های گرمسیری آمریکای جنوبی نسبتاً رایج است.
کمند برای یافتن حیوانات جدیدی که اغلب در مکان‌های غیرمنتظره پنهان شده‌اند، فراتر از روش‌های جمع‌آوری استاندارد رفته است. او می گوید: من نمونه برداری شبانه را در اعماق زیاد با ترال های زئوپلانکتون، تله های نور و غواصی زیر آب انجام می دهم.
او عادت دارد با حوصله عجیب ترین زیستگاه ها را بررسی کند و اغلب خود را درون تنه ها و ریشه ها قرار می دهد. او می‌گوید: «در مؤسسه هومبولت با همکاری دانشگاه لس‌آنجلس، کلمبیا، ما مطالعاتی را روی DNA محیطی در اعماق دریا انجام می‌دهیم که اغلب به آن «Metabarcoding» می‌گویند (روشی که امکان شناسایی همزمان بسیاری از گونه‌ها را فراهم می‌کند. نمونه تفاوت اصلی بین بارکد و متابرکد در این است که متابرکد بر روی ارگانیسم خاصی تمرکز نمی کند، بلکه هدف آن تعیین ترکیب گونه ها در یک نمونه است. این تکنیک امکان مطالعه آزادانه مواد ژنتیکی مدرن را در اکوسیستم های اقیانوسی و بسیاری از سیستم های آبی فراهم می کند.این روشی غیرتهاجمی برای ارزیابی ترکیب و توزیع موجودات زنده در زیستگاه های مختلف است.
لاسو و چندین کارشناس از دانشگاه آنتیوک یک گروه کاری برای ادامه جمع آوری دانش در مورد کرم جدید تشکیل داده اند. لاسو می گوید: «من مسئول جمع آوری اطلاعات محیطی هستم. گروه دیگر بیشتر روی جنبه های ژنتیکی کرم تمرکز می کنند.
