روزنامه جمهروی اسلامی نوشت: چند سالی است که از شبکه ملی اطلاعات یا اینترنت ملی (بخوانید اینترانت!) اینجا و آنجا صحبت می کنیم و حالا یکی از «همسایگان» سیاست و قدرت «فتوا» داده است که این کار « یک تکلیف قانونی»!
اینکه آیا مسئولان می توانند این «شریع واجب»(!) را اجرا کنند یا نه و آیا بعد از این «شریع واجب» مشکلات حل می شود یا نه، در آینده برایشان مشخص خواهد شد; با این حال، می توان آن را به عنوان یک شمارش ناموفق حساب کرد.
اما مشکل اصلی و بزرگترین مشکل این است که این مسئولان به جای اصلاح افکار و روش و رفتار خود، منشأ مشکلات ریشه‌دار را در مرزهای خارجی می‌بینند یا تظاهر می‌کنند. چگونه می توان این همه آشوب و دستگیری را که سالهاست در زندگی بیشتر جامعه ملموس و ریشه اصلی ترین ایرادات گذشته و حال است نادیده گرفت و راه های آزادی را مسدود و محدود کرد. وسایل ارتباطی، اینترنت و شبکه های مجازی، که آیا آن را با عناوین فریبنده ای مانند «اینترنت آنلاین» یا «اطلاعات شبکه» دیدید؟
این هنری است که به نظر می رسد تنها توسط چنین مسئولانی ساخته شده است! حتی به این سوال پاسخ نمی دهند که اگر اینطور است پس این همه مراکز و نهادهای مختلف دولتی و غیردولتی و رسانه های خاص که در چند دهه گذشته توسط ملت و شبکه 24 ساعته آنها تامین مالی می شوند چیست و چیست؟ در «فضای واقعی» انجام می دهند که حتی در مورد نسلی که در این سال ها تحت سیاست های فرهنگی و تربیتی این مردان بزرگ شده اند، چنان نظارتی وجود دارد که فریب «فضای مجازی» را می خورند؟!
اگر واقعاً در بین مسئولان و مقامات محلی کیشور و برخی از حامیان «همسایه‌ها» چنین اعتقادی وجود دارد، باید تأسف خورد که مسائل را تا این حد کاهش و ساده‌سازی کرد و اگر لازم است مسئولیت را از خود سلب کرد و داد. درود بر جاهای بالاتر یا بالاتر برای عمومیت بخشیدن به افکار، مشکلات این گونه به هم ریخته است، باید گفت: «از اعراب نمی ترسم»!
جامعه و متن زندگی مردم آن چیزی نیست که برخی «بولتن نویسان» و برخی «مشاوران بزرگ» به آن تظاهر می کنند و می دهند و نخواهد بود و واقعیت های زندگی مردم را نمی توان به این سادگی و ساده انگارانه تحلیل کرد. بر این اساس سیاست نوشته شد. اقداماتی که جز هزینه جوانان، آبرو و دردسر خود را برای مردم به همراه خواهد داشت و بدتر از همه، جامعه نمی تواند وضعیت موجود را بهبود بخشد.
راه اصلی رهایی از مشکلات موجود و خطرات پیش رو، همانگونه که بارها توسط جوانان دانا و دلسوز که بسیاری از آنها کنار گذاشته شده اند و از شما و سیاست ها و تنگ نظری های شما غضبناک بوده اند، اصلاح روش های موجود است. روش هایی که در سه دهه اخیر حاصل می شود، همان وضعیتی است که شاهد آن هستیم و متأسفانه سخنان و مواضع مسئولان به خوبی نشان می دهد که «هنوز بر همان پاشنه می چرخد»!
آنچه در ذهن و کلام این مسئولان «اینترنت ملی» یا «طرح حفاظت» نامیده می شود در واقع «حفاظت عمومی» از یک ملت است و «بنیانگذاران» و «حامیان» باید بدانند که برای یک ملت امکان پذیر نیست. و ازادی‌کویی ملت شریف ایران، حتی با تگ ناخسب “ملّی”، “محصور” ساختار; همان گونه که مولا (علیه السلام) در نهج البلاغه می فرماید: «ید الله با جماعت».
