باز کردن قفل “سنگ روزتا” یک زبان در حال مرگ

شش ملت رودخانه بزرگ، انتاریو – هنگامی که برایان ماراکل در اواسط دهه 40 زندگی خود به جامعه موهاوک در نزدیکی تورنتو بازگشت که زمانی که تنها 5 سال داشت آن را ترک کرده بود، شغلی نداشت و تقریباً هیچ کس را در آنجا نمی شناخت.

اما شاید بزرگترین چالش پیش روی او این بود که او نه صحبت می کرد و نه چیز زیادی از Kanyen’keha، زبان موهاوک می فهمید. بیش از یک قرن تلاش دولت کانادا برای از بین بردن فرهنگ‌های بومی باعث شده بود که آقای دکتر. Maracle و بسیاری از مردم بومی دیگر بدون زبان خود.

اکنون پس از 30 سال، آقای ماراکل قهرمان موهاوک شده است و از طریق تغییر روش های آموزشی به احیای آن و دیگر زبان های بومی، هم در کانادا و هم در جاهای دیگر کمک می کند.

او در دفتر خود در یک مدرسه زبان بزرگسالان که حدود دو دهه پیش در جامعه خود، شش ملت سرزمین گراند ریور تأسیس کرد، گفت: «من هرگز زبان شناسی مطالعه نکردم، آموزش معلمی ندیدم، والدینم سخنران نبودند. ، جنوب غربی تورنتو. با این حال، کنفرانس های دانشگاهی زبان شناسی اکنون او را به عنوان سخنران معرفی می کنند.

رویکردهای نوآورانه ای مانند Mr. کارشناسان می گویند که Maracle برای غلبه بر سرکوب زبان ها و فرهنگ های بومی در کانادا بسیار مهم است.

از قرن نوزدهم تا دهه 1990، هزاران دانش‌آموز بومی، گاهی به زور، از خانه‌هایشان برده شدند و در سیستم مدارس مسکونی کانادا قرار گرفتند. در آنجا، آنها از صحبت کردن به زبان خود و اجرای سنت های خود منع شدند، چیزی که بعدها یک کمیسیون ملی آن را “نسل کشی فرهنگی” توصیف کرد.

این سیستم نتوانست زبان‌های بومی را کاملاً از بین ببرد، اما تأثیر آن برای 60 زبان بومی موجود در کانادا ویرانگر بود.

امروزه احیای زبان‌های بومی یکی از مؤلفه‌های فشار کانادا برای آشتی با مردم بومی خود بوده است که اولویت اصلی دولت نخست‌وزیر جاستین ترودو است. چهار سال پیش، دولت قانون زبان‌های بومی را تصویب کرد که به طور رسمی اهمیت این زبان‌ها را به رسمیت می‌شناسد و نیاز به تخصیص پول – بیش از 700 میلیون دلار کانادا تا به امروز – برای آموزش آنها دارد.

اما هیچکدام از اینها زمانی که آقای. ماراکل به شش ملت رسید و به نظر او برنامه ای که در دسترس بود برای دانش آموزان بزرگسال مناسب نبود.

ایوونا کوسرووا، مدیر مرکز تحقیقات پیشرفته در زبانشناسی تجربی و کاربردی در دانشگاه مک مستر در همیلتون، انتاریو، می گوید: «زبان های بومی بسیار متفاوت از انگلیسی هستند. اما معمولاً آنچه می‌بینید این است که روش‌های آموزش زبان بومی محلی برای آموزش زبان‌های غربی طراحی شده‌اند.»

آقای. ماراکل گفت که مشکل اولین درس ناموفق او این بود که مربیان، عموماً بزرگان موهاوک بدون آموزش به عنوان معلم زبان، «کلمات» را به زبان می آورند.

“آنها فقط با زدن کلمه ای روی شما و بلندتر گفتن آن انتظار داشتند که به نوعی متوجه آن شوید.” مارکل گفت. آنها متوجه نشدند که زبان واقعاً چگونه ساختار یافته است.

کمک مالی کوچک به آقای. ماراکل و سه نفر دیگر از شش ملت سعی کنند دقیقاً مشخص کنند که آن ساختار چیست.

آقای. Maracle حدود 25 سال پیش پاسخ را در دفتر دیوید کاناتاواخون-ماراکل، بدون رابطه مستقیم، مدرس دانشگاه وسترن در لندن، انتاریو، یافت.

آقای دکتر “تکه های کاغذ در سرتاسر این میز بزرگ بود.” ماراکل به یاد آورد. استاد به آقای کلمات معجزه‌ای که او مشتاق شنیدن آن بود: “او گفت: “فکر می‌کنم روش جدیدی برای آموزش زبان پیدا کرده‌ام.”

روی میز دفتر او حدود 60 برگ کاغذ وجود داشت، و آنها “سنگ روزتای همه چیزهایی بودند که برای اینکه یک سخنران ابتدایی شایسته باشید.” مارکل گفت.

Kanyen’keha یک زبان چند ترکیبی است که در آن یک کلمه می تواند به عنوان یک جمله کامل عمل کند. این کلمات از تکواژها، عناصر کوچکی تشکیل شده اند که بسته به نحوه ترکیب آنها، معنای خود را تغییر می دهند.

برگه های کاغذ حاوی تکواژهایی هستند که بلوک های سازنده کل زبان هستند.

آقای “این خیلی بزرگ بود.” مارکل گفت.

درک اینکه این عناصر کلید باز کردن قفل زبان هستند، موفقیت آقای Mr. Maracle برای رسیدن به تسلط لازم بود. اما سایر دانش‌آموزان مدرسه‌ای که او در سال 1999 به آنها کمک کرد هنوز درگیر مشکلات بودند. مشخص شد که شخصی نیاز به ایجاد یک برنامه درسی و برنامه آموزشی حول تکواژها دارد، از جمله یک سیستم کد رنگی برای گروه بندی آنها، که آقای. معجزه از طریق آزمون و خطا انجام شد.

او گفت که یکی از کشفیات ضروری این بود که بفهمیم یادگیری Kanyen’keha مستلزم “نگاه کردن به جهان با چشم زبان موهاوک” است.

در مقایسه با زبان های دیگر، Kanyen’keha به شدت بر افعال متکی است. اشیا به طور کلی با کاری که انجام می دهند توصیف می شوند. برای مثال، کلمه “کامپیوتر” تقریباً به این صورت ترجمه می شود که “چیزها را مطرح می کند.”

بنابراین سخنرانان آن، آقای. Maracle گفت، نیاز به تجزیه و تحلیل جهان از نظر عمل به جای اشیاء.

“ما به شما یاد نمی دهیم که چگونه “مداد”، “صندلی”، “کفش” را برای شش ماه بگویید. مارکل گفت. از آنجایی که زبان یک زبان مبتنی بر فعل است، نام چیزها از نظر دستوری کمتر اهمیت دارد.»

پروفسور کوسروا، مدیر مرکز زبانشناسی در همیلتون، با احترام به آقای. ماراکل به عنوان یک زبان شناس با وجود عدم آموزش رسمی. او گفت که آزمایش‌ها نشان داد که دانش‌آموزانش در دو سال با سیالیت در سطح دانشگاه ظاهر شدند.

او گفت: “من هرگز ندیده ام که کسی زبان آموزان بزرگسال را به آن سطح از زبان بیاورد تا بتواند بعد از دو سال در این سطح صحبت کند.” “این واقعاً شگفت‌انگیز است.”

پروفسور “من به معنای واقعی کلمه مسحور وسعت کار او شدم.” کوسرووا گفت. او این روش غیرمحتمل، اما از نظر زبانی بسیار هوشمندانه را برای ارائه این زبان کاملاً متفاوت به بزرگسالان کشف کرده است.

متولد دیترویت، آقای. ماراکل بیشتر پنج سال اول خود را در شش ملت گذراند، اما بعداً در دوران کودکی خود در بوفالو و روچستر در نیویورک زندگی کرد، و نیاگارا-آن-دریاچه، انتاریو، به عنوان پدرش که یک نجار بود، برای کار نقل مکان کرد.

پس از فارغ التحصیلی از کالج دارتموث، در رشته روزنامه نگاری تحصیل کرد و به عنوان خبرنگار برای روزنامه گلوب اند میل کار کرد. او همچنین قبل از بازگشت به شش ملت، مجری یک برنامه رادیویی بومی برای شرکت پخش کانادا بود.

آقای. ماراکل، 76 ساله، اخیراً از مدرسه زبانی که خود تأسیس کرد – Onkwenna Kentyohkwa یا جامعه زبان ما – بازنشسته شد، اما او همچنان در تعدادی از برنامه‌های آن فعال است.

این مدرسه دفاتر خود را در یک ساختمان خدمات اجتماعی بومی در دهکده Ohsweken، انتاریو، مرکز اداری گسترده اولین کشور دارد. می تواند تنها حدود 12 دانشجو در سال را بپذیرد. اولین کمک های مالی آن از دولت فدرال درست در سال 2021 دریافت شد. قبل از آن، تا حد زیادی توسط جامعه تامین مالی می شد.

هیچ رقم مشخصی از سخنرانان فعلی Kanyen’keha در این منطقه وجود ندارد، اما شعبه محلی Royal Bank of Canada، بزرگترین موسسه مالی کانادا، اکنون دارای تابلوهایی در Kanyen’keha و کارمندانی است که به این زبان صحبت می کنند. تابلوهایی به زبان اطراف جامعه به رانندگان هشدار می دهد که پیامک ارسال نکنند و رانندگی نکنند.

شاگردان این مدرسه شامل مارک میلر، وزیر فعلی فدرال روابط بومیان، هستند که پس از مطالعات پاره وقت، اولین قانونگذار بود که از زمان کنفدراسیون در سال 1867 در پارلمان کانادا به زبان بومی سخنرانی کرد.

آقای. ماراکل می‌گوید مهم‌ترین تفاوتی که دیده این است که Kanyen’keha دیگر تنها توسط افراد مسن‌تر صحبت نمی‌شود، بلکه بیشتر توسط جوانان، در خانه‌ها، خانواده‌های نزدیک و در موقعیت‌های روزمره استفاده می‌شود.

او گفت: «فکر می‌کنم مردم بالاخره متوجه می‌شوند که مدارس دولتی و فناوری نمی‌خواهند زبان‌های ما را نجات دهند،» و افزود: «شما باید جوانان را قادر کنید تا سخنران شوند تا بتوانند کودکان را به عنوان زبان اول تربیت کنند. بلندگوها.»