اول شخص: وقتی پناهندگان در بیابان شکوفا می شوند

من روزها می دویدم، بچه هایم را محکم در آغوش می گرفتم و می ترسیدم هر لحظه گرفتار شویم. خانواده، دوستان و خانه ام را ترک کردم تا در کشوری دیگر امنیت پیدا کنم. من هنوز در حال دویدن هستم، اما اکنون از خاطراتی که هر روز مرا آزار می دهند و از آینده مبهمی که در انتظار فرزندانم است.”

اینها کلماتی است که هر بار که با یک زن پناهنده مصاحبه می کنم می شنوم. دلایل درخواست پناهندگی متفاوت است، اما داستان پناهندگان متفاوت است، زیرا مسیرهای آنها به سمت امنیت شیب دار است. با این حال، همه آن‌ها رنج می‌برند و به همان اندازه امید دارند.

اگرچه من چهار سال است که با کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد برای ترویج موضوع پناهندگان کار می کنم، اما تعجب می کنم که پس از هر فاجعه انسانی که مردم را مجبور به ترک خانه هایشان می کند، چگونه به راحتی جهان می تواند به جلو حرکت کند.

زمانی که کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل برای اولین بار در سال 2019 به مصر پیوست، از اظهار نظر در کانال های رسانه های اجتماعی ما مبنی بر عدم استقبال پناهندگان در جامعه ما شوکه شدم. من به اندازه ای که احساس فوریت برای مبارزه برای انسانی کردن پناهندگان دارم، تعجب نمی کنم، زیرا بازنمایی آنها در اخبار به ندرت فراتر از اعداد است.

آرمان شهر استفاده از رسانه برای توسعه

در سال 2020، ما اولین کمپین محلی خود را با نمایش آشپزی راه‌اندازی کردیم که در آن افراد مشهور با پناهندگان آشپزی می‌کنند و به آنها مکانی برای گفتن داستان‌هایشان و بستری برای شنیده شدن می‌دهد.

رادوا شرف.

به طور شگفت انگیزی، ما بیش از 5.5 میلیون بازدید ارگانیک در حساب های رسانه های اجتماعی خود داشتیم، بیش از آنچه انتظار داشتیم. مهمتر از تعداد بازدید، بازخورد مثبتی بود که از جوامع پناهنده و مردم دریافت کردیم.

من همچنین وبلاگ نویسان رسانه و مواد غذایی را استخدام کردم تا در مورد دستور العمل های پناهندگان بنویسند. سپس شروع کردیم به دیدن مردم که با استفاده از هشتگ کمپین، دستور العمل ها را امتحان می کردند و در حساب رسانه های اجتماعی خود بازخورد می دادند.

پس از این کمپین، من باور داشتم که برای اولین بار در کارم موفق شده ام و به پناهندگان فرصتی برای نشان دادن فرهنگ، استعداد و انعطاف پذیری خود به جای تمرکز بر نقاط ضعف و نیازهای خود داده ام.

سپس توپ شروع به چرخیدن کرد. از آن زمان، من با بیش از 30 اینفلوئنسر، تولید کننده محتوا و افراد مشهور در جهان عرب کار کرده ام تا در کمپین های نوآورانه با پناهندگان و نمایندگی رسانه ای آبرومندانه آنها شرکت کنم.

من اخیراً با یک گروه مصری آکاپلا و یاسمینا العبد، ستاره آمریکایی مصری-آمریکایی در حال ظهور، برای روز جهانی زن روی آهنگ آکاپلا با هشت زن پناهنده از چهار ملیت مختلف کار کردم. این آهنگ شامل چهار آهنگ از سوریه، سودان، یمن و مصر بود.

این کار خارق العاده ای است، اما واقعیت روزانه ای که ما در آن زندگی می کنیم جنگ در اوکراین، زلزله در سوریه، درگیری وحشیانه در سودان و غیره است.

من آموخته ام که در مواقع بحران، تمرکز اغلب از جنبه انسانی دور می شود. آنچه اکنون مهم است این است که چگونه کشورهای میزبان تحت تأثیر قرار خواهند گرفت، چگونه فوری ترین نیازهای جمعیت آواره برآورده می شود، و چگونه بودجه مورد نیاز برای دستیابی به این امر به دست می آید.

حفاظت از افراد آواره زمانی حیاتی است که بودجه کافی برای رفع نیازهای آنها وجود نداشته باشد. ما به عنوان کارکنان رسانه، تمام تلاش خود را برای مبارزه با اطلاعات نادرست و اطلاعات نادرست انجام می دهیم و جزئیات و نمونه های واقعی را در اختیار مردم قرار می دهیم تا بتوانند واقعیت را ببینند و کمک کنند.

آیا داستان آنها واقعاً می تواند تفاوتی در این زمان های پر استرس ایجاد کند؟ آیا در مواقع اضطراری درگیر شدن در بیان خلاقانه، مانند یک آهنگ زیبا که فرهنگ آنها را تجسم می بخشد، کمکی می کند؟ متأسفانه پاسخ اغلب منفی است.

گلهایی که در صحرا می شکفند

من در دانشگاه یاد گرفته بودم که چگونه از رویکرد مردم محور برای کمپین های رسانه ای استفاده کنم، اما هرگز به من یاد نداده بودند که چگونه از دوربین و میکروفون برای پایان دادن به درگیری های مسلحانه، جنگ و آوارگی استفاده کنم.

هیچ کس برای من توضیح نداد که امیدهای ما برای تغییر اجتماعی با امکانات مالی و اراده صاحبان قدرت محدود شده است و کار ما صرفاً به این دلیل مورد انتقاد قرار خواهد گرفت که یک طرف را در برابر طرف دیگر قرار ندادیم.

یکی از مقاوم‌ترین پناهندگانی که ملاقات کردم، که پس از درخواست پناهندگی، از دانشکده حقوق در مصر فارغ‌التحصیل شد و اکنون مهد کودک خود را اداره می‌کند، به من گفت که مادرش در آن زمان به من گفت که هیچ چیز زیباتر از یک گل وجود ندارد. گل‌ها در صحرا شکوفا می‌شوند و وقتی موفق شوید همه چیز تغییر می‌کند.»

اگرچه می دانم که شرایط اضطراری و بحران های جاری به این زودی ها فروکش نمی کند، اما از پناهندگان آموخته ام که گل ها می توانند در بیابان شکوفا شوند. نقش ما مستندسازی این سفر باورنکردنی با نشان دادن چگونگی مقابله پناهندگان با فاجعه آوارگی است. این تنها سلاحی است که می‌توانیم برای شکست دادن کلیشه‌ها، بیگانه‌هراسی و نژادپرستی استفاده کنیم، که به خودی خود تلاش ارزشمندی است.»

درباره نحوه کمک سازمان ملل به پناهندگان در مصر بیشتر بدانید.

کمپین بیش از پناهندگان سازمان ملل شامل بازی های فوتبال بود.